Witrażyki Kartonowe

Witrażyki Kartonowe

Analiza i synteza wzrokowa jest jedną z najważniejszych funkcji poznawczych człowieka, a jej poziom jest wyznacznikiem tempa uczenia się czytania i pisania. Analiza i synteza wzrokowa to umiejętność dostrzegania elementów, szczegółów i różnic. Podstawowym ćwiczeniem rozwijającym analizę i syntezę wzrokową jest układanie obrazu z części. Witrażyki to 3-4 elementowe, przecięte wzdłuż linii prostej i skośnej obrazki atematyczne (symboliczne), przedstawiające figury geometryczne: koło, kwadrat i trójkąt w kolorach: niebieskim, czerwonym, żółtym i zielonym.

Witrażyki angażują do pracy prawą i lewą półkulę mózgu. Pokazując dziecku kartonik z przedstawionym wzorem: kołem, kwadratem lub trójkątem włączasz jego prawy mózg, czyli prawą półkulę. Dlaczego prawą? Dlatego, że to prawa półkula widzi całościowo i dostrzega cały proces analizy. Lewa półkula wchodzi do gry w momencie, gdy dajesz dziecku elementy, z których musi ułożyć cały obraz. To ona przeprowadza analizę obrazu element po elemencie i dostrzega relacje między nimi.

Witrażyki stanowią również alternatywę dla puzzli, które poza spędzaniem wolnego czasu i ćwiczeniem koncentracji nie mają wartości terapeutycznej i nie wpływają na poprawę procesu analizy i syntezy u Twojego dziecka. Dlaczego? Dlatego, że układanie puzzli polega na łączeniu kształtów – wypustek poszczególnych elementów, a nie układaniu obrazu, jak to ma miejsce w składaniu obrazów rozciętych wzdłuż linii prostej lub skośnej.

Witrażyki powstały z myślą o dzieciach ze skrzyżowaną lateralizacją, lewoocznością, afazją, z dysleksją, przejawiających problemy w procesach analizy i syntezy wzrokowej, mających trudności w rozpoznawaniu całych wyrazów, sylab, odróżnianiu liter podobnych takich jak p:b, m:n.

Doskonaląc analizę i syntezę wzrokową z Witrażykami możesz sam decydować o poziomie trudności. Możliwości mamy kilka:

1. Dajesz dziecku wzór i 3 elementy potrzebne do ułożenia danego obrazu (na przykład do ułożenia niebieskiego koła).
2. Nie dajesz wzoru, a dajesz tylko potrzebne elementy do ułożenia 1 obrazu.
3. Dajesz tylko 1 element i dziecko musi dołożyć 2 pozostałe.
4. Rozkładasz wszystkie elementy na stole i mówisz do dziecka „ułóż czerwony trójkąt”, „ ułóż niebieski kwadrat” itd.
5. Wszystkie elementy umieszczasz w pojemniku, dziecko losuje element i mówi do jakiej figury należy wyciągnięty element. Jeśli dziecko jeszcze nie mówi, rozkładasz kartki z wzorami na stole, dziecko wyciąga z worka element i wskazuje palcem, do którego wzoru należy ten, wyciągnięty przez niego.